an inner echo on outer experiences
Sit for a moment or twoAppreciate the things around youWith the group or just you twoAlone? Don't worry the right one will find you...Just relax and it's fine not to ponderFor a while it's ok , if the mind wanna wander...It's a race out there, nothing wrongUp to you, wanna run it; then how long?Just… Continue reading Pause!!!
उसके आने की खबर उससे पेहले आ गयी...जब शाम रोज से थोडा जल्दी आ गयी|अरसे बाद जब देखा उसे, आँखे जरा नम सी गयी...हंसी बिखरी ओंठोपर, धडकन जरा थमसी गयी|उसने कहा “पगली हो? ऐसे रोते नहीं”अब कैसे समझाऊ उसे, मुस्कुराती आँखों में भी होते सैलाब कई|तेजी से धडकता हुआ दिल, धुंदलाती नजर...और तलाश में मैं,… Continue reading वो, मैं और मुलाकात…
आज तो आला , नेहमीप्रमाणे गडगडाटातहवेत गारवा पाण्याचे टपोरी मोती , ह्या थाटात सैरभैर वारा अन पाचोळा पालाह्यांना सोबत घेऊन तो खूप नाचला एरवी तो आला की मन माझं प्रफुल्लित व्हायचंआज माझं लक्ष नाही बघून क्षणभर तोही थांबला बरसायचं वीजांचा कडकडाट अन त्याचा प्रश्न -' झालंय काय ग आज तुला ?'मी उत्तर देत नाही पाहून… Continue reading सखा…
आज आहे आजोबांचा ७५ वा वाढदिवसह्याची तयारी करत होते सगळे गेली कितीतरी दिवस प्रत्येकाने त्यांनां द्यायची ठरवली एखादी स्पेशल भेट 'मी काय देऊ ' विचार करून दमलेललं डोकं माझं मला म्हणालं त्यानांच जाऊन विचार थेटमन माझं विचार करू लागलं - मी काय त्यांना देणार त्यांच्याजवळ आहे सगळं काही उलट त्यांनीच आम्हाला दिलंय बरच काहीमग म्हंटल… Continue reading आजोबांच्या गोष्टी…
बचपन में तौफों का बडा उल्हास छोटासा तोहफ़ा भी लगता खास; आज वही बचपन खुद्द एक तोहफ़ा और आस ! ऎसा एक तोहफ़ा मैंने एकबार पाया लाल मिट्टी का गोलमटोलसा वह मुझे खूब भाया; कहते थे गुल्लक उसे, जिसमे मैने मिला हर एक सिक्का छुपाया | त्योहार हो ,जन्मदिन हो या फिर किसी रिश्तेदार की… Continue reading मेरा गुल्लक…
आज दसरा... सण म्हंटला की जणू मनाला सवयच लागलीये बालपणीच्या आठवणींच्या पोतडीतून काही क्षण हाती लागतात का बघायची. दसरा-दिवाळी हे सण पाठच्या भावा-बहिणींसारखें येतात. दसरा येतो तेच दिवाळी येणार आहे हे सांगत. पण म्हणून काही त्याचं कौतुक करून घ्यायला तो विसरत नाही. आठवतंय तेव्हापासून दसराही आपल्याच थाटात येतो आणि कळत नकळत नवी सुरुवात देऊन जातो…… Continue reading दसरा…
आजोळ म्हंटलं की मनात असंख्य आठवणी दाटतात, सुरकुतलेल्या हातांचा मायेचा स्पर्श आठवतो. प्रत्येकाच्या मनातल्या एका कप्प्यात आजी आजोबांसोबतच्या क्षणांचा खजिना दडलेला असतो. सुट्ट्यांमध्ये त्यांच्या गावी जाऊन केलेली मजा, त्यांनी सांगितलेल्या गोष्टी, केलेले लाड तर क्वचित कधी त्यांच्या हातचा बसलेला मार. माझं बालपण ह्या सगळ्यात खूपच चंगळीच होतं. आजी - बाबांची आई, तिचा सहवास लहानपणापासून होता.… Continue reading आजोळ
शाळेत असतांना, नववी-दहावीत बाबा आमटे आणि त्यांच्या कार्यावर एक धडा होता, तेव्हा पहिल्यांदा आनंदवनाविषयी वाचलेलं. पुढे वाचनाच्या आवडीमुळे अभ्यासक्रमाबाहेरची त्यांच्यावरची काही पुस्तकं वाचली. मन त्यावेळी भारावून गेलेलं … एखादा माणूस कसा काय आपलं घरदार सोडून एवढ्या निःस्पृहपणे लोकांसाठी -कुष्टरोग्यांसाठी हे सगळं करू शकतो? कुठून एवढी इच्छाशक्ती येते, प्रेरणा मिळते ? बरं, ते एकटेच नाहीत तर… Continue reading आठवणीतलं पान …
हज़ारो ख्वाहिशें सीने में दबी हैं ऐसी,नन्हीं तितलियां कही कैद हो जैसीकुछ ख्वाहिशें मर जाती हैं आज़ाद होने से पहले,जैसे तितलियों के पर किसीने काट दिए हो उडने से पहले…कुछ ख्वाहिशें चल पडती हैं पूर्णत्व के राह में,स्वछंद जग में अपना अस्तित्व बनाने के चाह मेंकुछ ख्वाहिशें बीच राहमें तोड देती हैं दम,तो कुछ आगे… Continue reading ख्वाहिशें…
आज मातृदिना निमित्त मला शाळेत लिहिलेल्या “माझी आई” ह्या निबंधाची आठवण आली. त्यातले मुद्दे अजूनही लक्षात आहेत कारण ते पाठांतर करून लिहिले नव्हते. तोच काय कुठलाही निबंध लिहीतांना कधी छापील निबंध पुस्तकांची किंवा गाईड्सची गरज भासली नाही. कारण आजीने लावलेली वाचनाची आवड आईने जोपासली, घडवली आणि आपले विचार स्पष्टपणे मांडायला शिकवलं.निबंधाची सुरुवात विषयानुरूप सुभाषित किंवा… Continue reading आई मला सांगायचंय…
Soulसंवाद 